Blog

De border terriër als sporter

Als sporter, fysiotherapeut en dierfysiotherapeut ben ik als vanzelfsprekend geïnteresseerd in bewegen. En vooral in training, hoe bouw je conditie, kracht en snelheid op zonder dat er gevaar op blessures ontstaat.

Dat is voor mensen vrijwel hetzelfde als voor honden, hoewel, bij mensen spelen vaak allerlei overtuigingen en uitdagingen een rol, zoals ‘ ik moet dat toch ook kunnen’ of ‘ik wil de beste zijn’.

Bij honden speelt dat veel minder een rol, maar ook daar zijn er meer en minder gemotiveerde rassen.

De terriërs zijn een rasgroep die gemakkelijk te motiveren is tot actie, soms zelfs moeilijk te stoppen achter die ene mooie haas aan. De border hoort werklustig te zijn, en niet alleen maar recht de grond in. De ras omschrijving is als volgt: ‘Tamelijk lange benen zijn noodzakelijk, omdat hij de paarden en de meute foxhounds tijdens de jacht over het ruige, woeste terrein van zijn geboortestreek, het grensgebied tussen Engeland en Schotland, moet kunnen volgen. ‘

Maar dat is niet genoeg om te kunnen rennen, daarbij hoort ook uithoudingsvermogen en bespiering.

Voor mij was het een van de redenen om verliefd te worden op het ras. Ze zijn klein, maar hebben een goed trainbaar uithoudingsvermogen.

En ik houd van duursport, lange afstanden wandelen, hardlopen, mountainbiken, opties genoeg om de border terriër mee te kunnen nemen. En meer prestatie dan een wandeling van 1 of 2 uur.

En dus moet er getraind gaan worden. Hoe bouw je de training van je hond op?

Belangrijk blijft bij elk hondenras dat je niet te jong begint met belasten. Ook al heb je een fit en vrolijk hondje van 5 maanden, die het al makkelijk een uur kan volhouden, loop je toch risico. Het kraakbeen wat de gewrichten bekleed is nog zacht en vormbaar en niet bestand tegen langere tijd druk en draaibelasting. Ook voor een klein ras als de border terriër, die op zich geen heupproblemen kent is het gewoon met gezond verstand oppassen. Tot een jaar opbouwen, of zoals mijn fokker zegt: 5 minuten wandelen voor het aantal maanden dat de pup oud is ( dus een pup van 8 maanden mag maximaal 40 minuten achter elkaar wandelen)

Met name op latere leeftijd kan dit pijn en artrose in gewrichten veroorzaken.

Na een jaar kan de jonge hond langzamerhand zwaarder belast gaan worden. De wandeling langer, een uur of meer, de snelheid hoger. Wisselende ondergrond, klimmen, rennen komt dan na 1,5 jaar aan bod.

En als je het leuk vind daarna trainen voor meer. Ik heb met Hummer ( palooka of briddy’s home) rustig opgebouwd met mountainbiken, zodat hij nu 15 kilometer mee kan rennen met een gemiddelde snelheid van 13 km/uur. Hij houdt meer van wisselende snelheid dan steady meerennen, dus af en toe gaan we 18 km/uur en af en toe maar 10 km/uur. Iedere training een stukje verder of een beetje harder, 1 van beide.

We wandelen de Veluwe af van onze woonplaats Hattem naar Nijmegen, zijn geboorteplaats, en doen dat in etappes van 15-20 km, als voorbereiding op langere buitenlandse wandelingen.

We begeleiden een canicross groep voor beginners, waarbij we 5 km hardlopen en hij ongeveer een derde van de tijd bereid is mij te trekken.

In principe is er geen grens aan belastbaarheid, maar ook hier net als bij de mens zelf, opbouwen binnen de mogelijkheden. Als je 1x per jaar de 4-daagse gaat lopen zonder training gaat dat meestal ook niet goed.

Hummer is nu ruim 2,5 jaar en de top is dus nog niet bereikt, maar iedere training is voor hem een kleine stap in opbouw. Waarbij ik hem goed in de gaten houd op souplesse, spierpijn en vermoeidheid tijdens en na de training.

Je ziet aan de hond dat ie met kortere passen loopt, of met een bolle rug, of meer gaat rekken en strekken.

Ik ben overigens nog steeds erg verrast door zijn snelle acculader, na een koffiepauze onderweg, is zijn accu alweer opgeladen! En dat zonder verlengsnoer.

In een volgend artikel zal ik mijn wandelavonturen over de Veluwe met Hummer beschrijven.

Dit artikel is geplaatst in het border terriër clubblad van okt-nov 2013.